ارتباط بین عملکرد استقامت هوازی و اجرای آزمون RAST در بازیکنان تیم ملی فوتسال زنان

در دنیای امروز، فوتسال از جمله ورزش‌های تیمی با توپ است که در سال‌های گذشته با محبوبیت زیادی همراه بوده است. در حال حاضر بازیکنان این رشته ورزشی در سطح حرفه‌ای و در تعامل با بازیکنان حرفه‌ای هستند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین عملکرد استقامت هوازی و آزمون RAST در بازیکنان تیم ملی فوتسال زنان ایران بود.به همین منظور 22 بازیکن فوتسال (با میانگین 08/3±18/25 سال؛ 61/6±64/54 کیلوگرم وزن؛ و 17/5±25/162 سانتی­متر قد) حاضر در اردوی تیم ملی فوتسال بانوان در این پژوهش شرکت کردند. عملکرد استقامت هوازی، توان بی­هوازی و همچنین ترکیب بدن اندازه­گیری شد. برای تحلیل داده­ها و ارتباط موجود بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی ساده در سطح معناداری 05/0P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین استقامت هوازی و میانگین توان بی­هوازی بازیکنان تیم ملی فوتسال زنان ارتباط متوسط مثبت و معناداری وجود دارد (57/0=R، 008/0=P). با این وجود، رابطه­ی استقامت هوازی با شاخص خستگی، استقامت هوازی با درصد چربی بدن، میانگین توان بی­هوازی با شاخص خستگی و میانگین توان بی­هوازی با درصد چربی در بازیکنان ملی فوتسال زنان ضعیف و معکوس بود که از لحاظ آماری معنادار نیست (به ترتیب، 07/0=R، 76/0=P؛ 08/0=R، 72/0=P؛ 04/0=R، 85/0=P؛ 07/0=R، 75/0=P). نتایج نشان داد که سهم فسفوریلاسیون اکسیداتیو در مصرف کل انرژی در خلال دویدن­های کوتاه مدت شدید (کمتر از 6 ثانیه)، اتفاق می­افتد،  قابل چشم­پوشی است ؛ اما، اگر قرار باشد این دویدن­های کوتاه مدت 5-6 ثانیه­ای بارها و با ریکاوری­های کوتاه مدت تکرار شود؛ این­جاست که نمی­توان نقش استقامت هوازی و در واقع، فسفوریلاسیون اکسیداتیو را نادیده گرفت. بنابراین به نظر می­رسد هر چه  اکسیژن مصرفی در حین دویدن­های کوتاه مدت شدید بالاتر باشد، تکیه بر گلیکولیز بی­هوازی کمتر و همچنین، حفظ توان بالاتر استنتایج نشان داد که بین عملکرد استقامت هوازی و اجرای آزمون بی­هوازیRAST در بازیکنان تیم ملی فوتسال زنان کشور رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بنابرین توان هوازی به طور ویژه باید به عنوان یک عامل مهم و تعیین کننده در آماده­سازی بازیکنان فوتسال درنظر گرفته شود.